امروز می خواهیم پیاده سازی bonding در میکروتیک را انجام دهیم. در تجهیزات سیسکو مشابه این عمل را داریم که اصطلاحا به آن ether channel می‌گویند. این تنظیمات به ما این امکان را می‌دهد که چندین پورت میکروتیک را در قالب یک پورت تعریف کنیم که با این کار پهنای باند همه پورت ها را جمع کنیم و نهایتاً یک پورت با پهنای بالاتر در اختیار داشته باشیم و همچنین قابلیت failover را نیز برای ما فراهم می‌سازد. یعنی اگر یکی از پورت‌های فیزیکی ما down شود همچنان دیتا از پورت‌های فیزیکی دیگر رد و بدل می‌گردد.
برای پیاده سازی، دو روتر را با استفاده از دو کابل به یکدیگر متصل می کنیم. پیاده سازی در هر روتر به یک روش انجام می شود.
ابتدا با نرم افزار winbox به هر یک از روترها وصل می‌شویم، سپس وارد قسمت interface شده و در سربرگ bonding ، add را می‌زنیم.
حال در پنجره باز شده در قسمت name یک نام برای پورت bonding انتخاب می‌کنیم.
سپس وارد سربرگ bonding می شویم و پورت هایی که می خواهیم وارد bonding کنیم را انتخاب می‌کنیم. پورت‌هایی که داخل bonding قرار می‌گیرند امکان failover را فراهم می‌کنند و اگر یکی از پورت‌های فیزیکی ما قطع شود ارتباط ما قطع نمی‌شود. نحوه تشخیص اینکه پورت up و یا down می‌باشد را می‌توانیم در قسمت link monitoring انتخاب کنیم. که دو نوع پروتکل برای این ویژگی وجود دارد که یکی mii monitoring و دیگر ویژگی arp monitoring می باشد.
اگر arp را انتخاب کردیم باید یک arp ip target هم وارد بکنیم که در واقع آی پی ای می باشد که باید مانیتور شود. همچنین می‌توانیم چندین arp ip target اضافه کنیم که در تشخیض up یا down بودن لینک به ما کمک می‌کند. چون اگر فقط یک ip وارد کنیم امکان این وجود دارد که مشکل از سمت مقابل بوده باشد و لینک ما مشکلی نداشته باشد بنابراین چندین target مشخص می کنیم که وضعیت لینک ما بهتر مشخص شود. که یک سری arp query می فرستد و باید جواب برگردد که از این طریق وضعیت لینک را مشخص می‌کند.
ویژگی بعدی که وجود دارد (mii (media independent interface می‌باشد که این ویژگی فقط وضعیت پورت لوکال را مشخص می‌کند. اصلی ترین و بزرگترین ضعفی که mii monitoring دارد این می باشد که نمی‌تواند تشخیص دهد لینک ما امکان Pass کردن packet ها را دارد یا نه، حتی اگر لینک ما در وضعیت up قرار داشته باشد. اما در هر حال mii در مقایسه با arp در تشخیص وضعیت لینک سریع تر عمل می کند.
ما برای تست روی وضعیت arp قرار می‌دهیم. سپس وارد ip address می شویم و به این bonding که الان انتخاب کردیم یک آدرس ip اضافه می‌کنیم.
به روتر اول ip = 192.168.10.1 و به روتر دوم ip = 192.168.20.1 را می دهیم. همچنین در قسمت arp ip target در interface bonding آی پی روتر مقابل را به عنوان target انتخاب می کنیم.
در روتر اول از روتر دوم با آی پی 192.168.20.1 ، ping می گیریم و یکی از پورت های فیزیکی را قطع می کنیم.
